Sedno rozumienia i tworzenia przez mnie sztuki wynika z procesu doświadczania. Nie determinuje mnie żaden manifest programowy. Wychodzę z założenia, że każdy z nas przeżywa życie na własny indywidualny sposób, a w toku życia tworzy własne specyficzne wzorce myślowe. W związku z tym jestem przeciwna wydawaniu jednoznacznych osądów czy ocen, także w sztuce. Moim celem jest dać odbiorcy jedynie asumpt do jego intymnych refleksji i własnych interpretacji.
 Sztuki plastyczne są najbliższą mi formą wypowiedzi i oddziałują na mnie najsilniej, dlatego szczególną uwagę w każdej pracy przykładam do aspektu wizualnego. Interesuje mnie w nim to, co ujawnia się przy pierwszym kontakcie, w bezpośrednim doświadczeniu, jeszcze przed organizującym je pojęciowo działaniem języka i kultury. Stąd źródłem moich realizacji, niezależnie od tego, jak mocno wchodzą w dyskursy kulturowe, jest subiektywny, osobisty i sensualny stosunek do rzeczywistości. Każdorazowo intuicyjnie wybieram inną, często diametralnie odmienną, przestrzeń realizacji dzieła, a praca jest odpowiedzią bądź komentarzem na specyfikę danego miejsca i czasu.